Είσχιε ένα άσχημο πόνο στο στομάσσιη τζιαι είπα να την πάρω πρώτες βοήθειες. Συνήθως αμά θέλουμε γιατρό πάμε ιδιώτη αφού καλύφκει το η ασφάλεια αλλά είπα τούντη φορά να πάμε στο νοσοκομείο που εν κοντά μας.
Έπήαμε στο νοσοκομείο, εν είσχιε κανένα να γραφτούμε τζιαί ο νοσοκόμος είπε μας να της πιάσει την πίεση της όσπου να έρτει η κοπέλλα. Εφάμε κανένα τέταρτο όσπου να γραφτούμε, διά μου τζιαι ένα χαρτί που έγραφε πάνω 10 ευρώ τζιαι λαλεί μου "κάτσετε". Εν έδωκα σημασία τι εν τζιήνο το χαρτί τζιαι έβαλα το ολόισια στη τζιέπη μου γιατί ενόμιζα πως εν η χρέωση, για να μας πει να κάτσουμε εκατάλαβα πως πρέπει να πιερώννεις όταν ποστπαστείς, πριν να φύεις.
Εκαρτερούσαμε κανένα μισάωρο, επήα τζιαι "ενόχλησα" να δώ πότε εννα μας φωνάξουν μέσα. Είπαν μου να καρτερούμε. Μετά που κανένα τέταρτο εξαναρώτησα, είπαν μου πως είμαστε οι επόμενοι.
Μπαίνουμε μέσα τζιαί καρτερούμε τζιαμέ που καρτερά ο κόσμος να τον βάλουν στα κρεβάθκια, είσχιε καμία δεκαρκά αρρώστους που εκαρτερούσαν, Εκαρτερούσαμε τζιαμέ αλλο κανένα δεκάλεπτο χωρίς να διά σημμασία κανένας σε κανένα. Ένας κύριος λαλεί μας "πηαίννετε πιάστε τζιήντο κρεβάτη τζιαμέ που εν έσχιει κανέναν γιατί αν καρτεράτε να σας πουν, εν θα τελειώσετε ποττέ". Επήαμεν τζιαι εσταθήκαμε τζιαμέ στο όφκερο κρεβάτι, είχα λλίην ένοια να δώ αν μας ζαωδεί κανένας, άμπα τζιαι εγελάσαμε κανενοιού, να του δώκω το κρεβάτι. Εκαρτερούσαμε τζιαι τζιαμέ λλίη ώρα χωρίς να μας δώκει κάποιος σημασία. Τελικά έρεσσεν ένας γιατρός τζιαι εσταμάτησα τον τζιαι είπα του, "γιατρέ να μας δείτε τζιαι εμας;" τζιαί λαλεί μου με ένα απαθές τρόπο "ναι τι εσυνέβεί;" ποτζή ποδά εξηγηθήκαμε τζιαί λαλεί μας "μα εντζιαι μπορώ να εξετάσω έτσι, το κρεβάτι εν ξύστρωτο" (άρκεψα να νευριάζω), λαλώ του "ξέρεις που έσχιει σεντόνια να το στρώσω;" τζιαι λαλεί μου, "εννα έρτει νοσοκόμος" τζιαι έφυε.
Καρτερούμε, ρέσσουν νοσοκόμοι, σταματώ έναν, λαλώ του "συγνώμη ξέρεις που έσχιει σεντόνια να στρώσω; ο γιατρός εν εξετάζει αν δεννεν στρωμένα" λαλεί μου "ναι ναι, τώρα να φέρω να στρώσω". Καρτερούμε.. έρκεται τζιαί στρώνει.. Καρτερούμε... ο γιατρός κάθεται στο κομπιούτερ, διώ του λλίο τσιάνς, τίποτε. Πάω λαλώ του, "γιατρέ εστώσαν μας το κρεβάτι, να έρτεις να την εξετάσεις;"
Έρκεται, είμαστε στο σημείο που ο μεγάλος επιστήμον θα ξεδιπλώσει τις γνώσεις του για να κάμει το θαύμα τζιαι να γιατρέψει την ασθενή, Οϊ εν υπερβάλλω, έτσι εγίναν τα πράματα:
Φκάλλει το στηθοσκόπιο, τζίζει το στα πλευρα τις (;;;) για 1 δευτερόλεπτο, φεύκει το τζιαι λαλεί μας "εν γαστρίτιδα τζιαι εννα γινεί ίωση, έννα σου βάλω ωρό" τζιαι φέυκει.
Αμέσως έρκεται ένας νοσοκόμος, τζιαι φωνάζει κάποιου άλλου να φέρει τον ωρό. Ερωτήσαμεν τον να μας πει τι έσχιει μέσα ο ωρος τζιαί είπεν μας buscopan, είπαμε του ότι έχουμε έσσω χάπια buscopan αν γίνεται να τα πιεί τζιήνα τζιαι κανεί. Λαλεί μας, "εε ναί αν δεν θέλετε την χορήγηση του γιατρού" τζιαί αμέσως φωνάζει το γιατρό, έρκεται βουρητός "τι συμβαίνει;" λαλεί το θιγμένο καθίκη "εν θέλετε τον ωρό;" λαλώ του "οϊ είμαστε ήδη 1μιση ώρα δαμέ, εννα μείνουμε αλλο μιαν για τον ωρό; αφού νοιώθει καλύτερα, εννα πειί το χάπι", "καλά" λαλεί μας "όπως θέλετε".
Πριν να φύουμε διώ του την αίτηση της ασφάλειας να την υπογράψει για να κάμω claim τζιείνα τα 10 ευρώ που εννα πιερώσω. Γυρίζει τζιαι θωρεί με με ένα μισησμένο ύφος τζιαι λαλεί μου "Μα σοβαρομιλας; Εφαντάστηκες τωρα τούτοι ούλλοι που εν δαμέ να φέρει ο καθένας τζιαί που μιάν κόλλα να του γράψω; Πόσην ώρα εννα φάμε;" Γιατί χωρίς την κόλλα μου, εξυπηρετά τον κόσμο άψε σβήσε ο καραγκιόζης, εφόρτωσα καμπόσο τζιαί είμουν στο τσακ να αννοίξω τον βόθρο τζιαι θα τον έπαιρνε ο θκιάολος, τέλος πάντων άντεξα. Εσυμπληρώσε την κόλλα, μάχουμαστε να φύουμε, προς την έξοδο φωνάζει μας ένας γέρος που ένα φορείο "γυρίστε με πλευρό γιέ μου τζιαί πονώ πολλά, εν με ακούει κανένας", βάλλω τους μια φωνή να έρτουν να βοηθήσουν τζιαι ακούω έναν νοσοκόμο να φωνάζει που τον διάδρομο "άιστον τζιαμέ, εννα τον κανονίσω εγιώ", ο γέρος επαούρηζε...
Τελειώνουμε, φκάλλω το χαρτί που έγραφε 10 ευρώ, πάω να το πάρω να πιερώσω, λαλεί μου η γεναίκα τζιαμέ στην είσοδο, "μα τζιείνον το χαρτί εν απόδειξη, σημαίνει ότι επιέρωσες" λαλώ της "καλά, άμα επιέρωσα, πάει πάει" τζιαι έφυα!
Έπήαμε στο νοσοκομείο, εν είσχιε κανένα να γραφτούμε τζιαί ο νοσοκόμος είπε μας να της πιάσει την πίεση της όσπου να έρτει η κοπέλλα. Εφάμε κανένα τέταρτο όσπου να γραφτούμε, διά μου τζιαι ένα χαρτί που έγραφε πάνω 10 ευρώ τζιαι λαλεί μου "κάτσετε". Εν έδωκα σημασία τι εν τζιήνο το χαρτί τζιαι έβαλα το ολόισια στη τζιέπη μου γιατί ενόμιζα πως εν η χρέωση, για να μας πει να κάτσουμε εκατάλαβα πως πρέπει να πιερώννεις όταν ποστπαστείς, πριν να φύεις.
Εκαρτερούσαμε κανένα μισάωρο, επήα τζιαι "ενόχλησα" να δώ πότε εννα μας φωνάξουν μέσα. Είπαν μου να καρτερούμε. Μετά που κανένα τέταρτο εξαναρώτησα, είπαν μου πως είμαστε οι επόμενοι.
Μπαίνουμε μέσα τζιαί καρτερούμε τζιαμέ που καρτερά ο κόσμος να τον βάλουν στα κρεβάθκια, είσχιε καμία δεκαρκά αρρώστους που εκαρτερούσαν, Εκαρτερούσαμε τζιαμέ αλλο κανένα δεκάλεπτο χωρίς να διά σημμασία κανένας σε κανένα. Ένας κύριος λαλεί μας "πηαίννετε πιάστε τζιήντο κρεβάτη τζιαμέ που εν έσχιει κανέναν γιατί αν καρτεράτε να σας πουν, εν θα τελειώσετε ποττέ". Επήαμεν τζιαι εσταθήκαμε τζιαμέ στο όφκερο κρεβάτι, είχα λλίην ένοια να δώ αν μας ζαωδεί κανένας, άμπα τζιαι εγελάσαμε κανενοιού, να του δώκω το κρεβάτι. Εκαρτερούσαμε τζιαι τζιαμέ λλίη ώρα χωρίς να μας δώκει κάποιος σημασία. Τελικά έρεσσεν ένας γιατρός τζιαι εσταμάτησα τον τζιαι είπα του, "γιατρέ να μας δείτε τζιαι εμας;" τζιαί λαλεί μου με ένα απαθές τρόπο "ναι τι εσυνέβεί;" ποτζή ποδά εξηγηθήκαμε τζιαί λαλεί μας "μα εντζιαι μπορώ να εξετάσω έτσι, το κρεβάτι εν ξύστρωτο" (άρκεψα να νευριάζω), λαλώ του "ξέρεις που έσχιει σεντόνια να το στρώσω;" τζιαι λαλεί μου, "εννα έρτει νοσοκόμος" τζιαι έφυε.
Καρτερούμε, ρέσσουν νοσοκόμοι, σταματώ έναν, λαλώ του "συγνώμη ξέρεις που έσχιει σεντόνια να στρώσω; ο γιατρός εν εξετάζει αν δεννεν στρωμένα" λαλεί μου "ναι ναι, τώρα να φέρω να στρώσω". Καρτερούμε.. έρκεται τζιαί στρώνει.. Καρτερούμε... ο γιατρός κάθεται στο κομπιούτερ, διώ του λλίο τσιάνς, τίποτε. Πάω λαλώ του, "γιατρέ εστώσαν μας το κρεβάτι, να έρτεις να την εξετάσεις;"
Έρκεται, είμαστε στο σημείο που ο μεγάλος επιστήμον θα ξεδιπλώσει τις γνώσεις του για να κάμει το θαύμα τζιαι να γιατρέψει την ασθενή, Οϊ εν υπερβάλλω, έτσι εγίναν τα πράματα:
Φκάλλει το στηθοσκόπιο, τζίζει το στα πλευρα τις (;;;) για 1 δευτερόλεπτο, φεύκει το τζιαι λαλεί μας "εν γαστρίτιδα τζιαι εννα γινεί ίωση, έννα σου βάλω ωρό" τζιαι φέυκει.
Αμέσως έρκεται ένας νοσοκόμος, τζιαι φωνάζει κάποιου άλλου να φέρει τον ωρό. Ερωτήσαμεν τον να μας πει τι έσχιει μέσα ο ωρος τζιαί είπεν μας buscopan, είπαμε του ότι έχουμε έσσω χάπια buscopan αν γίνεται να τα πιεί τζιήνα τζιαι κανεί. Λαλεί μας, "εε ναί αν δεν θέλετε την χορήγηση του γιατρού" τζιαί αμέσως φωνάζει το γιατρό, έρκεται βουρητός "τι συμβαίνει;" λαλεί το θιγμένο καθίκη "εν θέλετε τον ωρό;" λαλώ του "οϊ είμαστε ήδη 1μιση ώρα δαμέ, εννα μείνουμε αλλο μιαν για τον ωρό; αφού νοιώθει καλύτερα, εννα πειί το χάπι", "καλά" λαλεί μας "όπως θέλετε".
Πριν να φύουμε διώ του την αίτηση της ασφάλειας να την υπογράψει για να κάμω claim τζιείνα τα 10 ευρώ που εννα πιερώσω. Γυρίζει τζιαι θωρεί με με ένα μισησμένο ύφος τζιαι λαλεί μου "Μα σοβαρομιλας; Εφαντάστηκες τωρα τούτοι ούλλοι που εν δαμέ να φέρει ο καθένας τζιαί που μιάν κόλλα να του γράψω; Πόσην ώρα εννα φάμε;" Γιατί χωρίς την κόλλα μου, εξυπηρετά τον κόσμο άψε σβήσε ο καραγκιόζης, εφόρτωσα καμπόσο τζιαί είμουν στο τσακ να αννοίξω τον βόθρο τζιαι θα τον έπαιρνε ο θκιάολος, τέλος πάντων άντεξα. Εσυμπληρώσε την κόλλα, μάχουμαστε να φύουμε, προς την έξοδο φωνάζει μας ένας γέρος που ένα φορείο "γυρίστε με πλευρό γιέ μου τζιαί πονώ πολλά, εν με ακούει κανένας", βάλλω τους μια φωνή να έρτουν να βοηθήσουν τζιαι ακούω έναν νοσοκόμο να φωνάζει που τον διάδρομο "άιστον τζιαμέ, εννα τον κανονίσω εγιώ", ο γέρος επαούρηζε...
Τελειώνουμε, φκάλλω το χαρτί που έγραφε 10 ευρώ, πάω να το πάρω να πιερώσω, λαλεί μου η γεναίκα τζιαμέ στην είσοδο, "μα τζιείνον το χαρτί εν απόδειξη, σημαίνει ότι επιέρωσες" λαλώ της "καλά, άμα επιέρωσα, πάει πάει" τζιαι έφυα!
Εν ξαναπατώ στο γουμά σας!
