Πιάνεις στην Cyta να σου κάμουν δκιό λεπτών δουλειά, βάλλουν σε στην αναμονή για 25 λεπτά, εν κανεί που καρτεράς για ένα πλάσμα να σου απαντήσει, βάλλουν σου τζιαι τον Χατζηγιάννη να σου τραουδά. Ε μα πόσες φορές να ακούσεις το επαναλαμβανόμενο κομμάτι των 5 δευτερολέπτων;
Πάρα πολλά ωραίο, πάντα επίκαιρο.
Στο Διεθνές το Μαγαζί πήγαν παρέα δυο χαζοίΤους στίχους τους βρήκα εδώ.
και λέγαν τα δικά τους
Λέγαν για τους πολιτικούς πως μοιάζουν σαν τους ποντικούς
που τρώνε τα παιδιά τους
Στο Διεθνές το Μαγαζί μονολογούσαν οι χαζοί
για της ζωής το κρίμα
πως ειν’ ντροπή πως ειν’ ντροπή όλου του κόσμου οι σοφοί
να πουληθούν στο χρήμα
Και ένας νέος μοναχός αφουγκραζόταν σκεφτικός
παράμερα πιο πέρα
κι έλεγε να ‘τανε χαζοί όλοι οι άνθρωποι στη γη
θα βλέπαμε άσπρη μέρα
Στο Διεθνές το Μαγαζί γίνανε φέσι οι χαζοί
κι ελέγανε πως φτάνει
πως κάθε πόλεμο στη γη τον κάνουν οι λαθρέμποροι
και οι βιομηχάνοι
Στο Διεθνές το Μαγαζί μιλούσανε οι δυο χαζοί
γι αγάπη και ειρήνη
κι όμως οι άσοφοι σοφοί αφήνουν νηστικούς στη γη
και πάνε στη σελήνη
Και ένας νέος μοναχός αφουγκραζόταν σκεφτικός
παράμερα πιο πέρα
κι έλεγε να ‘τανε χαζοί όλοι οι άνθρωποι στη γη
θα βλέπαμε άσπρη μέρα
Στο Διεθνές το Μαγαζί γελούσανε οι δυο χαζοί
ελέγανε αστεία
Λέγαν πως ψέμα αν θες να πεις αν θέλεις να γελά κανείς
λέγε Δημοκρατία
Στο Διεθνές το Μαγαζί αφού τα ήπιαν οι χαζοί
τα είπαν κι ένα χέρι
λέγαν πως θα ‘ρθει η στιγμή να αγκαλιαστεί όλη η γη
με τ’ άσπρο περιστέρι
Και ένας νέος μοναχός αφουγκραζόταν σκεφτικός
παράμερα πιο πέρα
κι έλεγε να ‘τανε χαζοί όλοι οι άνθρωποι στη γη
θα βλέπαμε άσπρη μέρα
Όταν εγίνηκα 18 επαρατήρησα ότι άρκεψα τζιαι εν κρατώ πράματα μέσα μου.. ηδικά αμα εν μαλακίες τζιαι μασκαραλίκια.. λαλώ τα τζιαι μαλλόνω με διάφορους.Αμα εν αθρώποι της ηλικίας σου τζιαι πείς δκυο-τρείς κουβέντες παραπάνω τζιαι κατσουφκιάσετε, μετα που λλίο είσαστε πάλε παρέες τζιαι μιλάτε πάλε για γενέτζιες, τζιαι αννοίεις τζιαί δεύτερη μπύρα τζιαί βάλλεις τζ' αλλο ένα καρβουνούι πα' στο ναργιλέ τζιαι ένεσχιει πρόβλημα.. αλόπως.
Ένα ωραίο site για την Κύπρο,
τσιέκκ ίτ άουττ: http://www.aspectsofcyprus.com
Ένα άρθρο που έγραψε ένας φίλος για το camping στη Πάφο, ελπίζω να το λάβουν σοβαρά υπόψην για να μεν πιέννουμε μόνο εμείς που πιέννουμε...
ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ 'Η… ΖΟΥΓΚΛΑ
Το τριήμερο του Κατακλυσμού που πέρασα στον πιο γνωστό ίσως κατασκηνωτικό χώρο σε περιοχή της Πάφου ήταν το χειρότερο που πέρασα στον συγκεκριμένο χώρο σε τουλάχιστο μια δεκαετία επισκέψεων μου στο συγκεκριμένο χώρο. Αυτό δεν το βίωσα μόνο εγώ αλλά και άλλα 100-200 άτομα, τουρίστες και ντόπιοι, που είχαν την ατυχία να αντιμετωπίσουν ή να «ανεχτούν» υποχρεωτικά τα όσα συνέβησαν. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι, αφού τα συγκεκριμένα σύμβαντα δεν είναι η πρώτη φορά που παρατηρούνται.
Ένα ενδιαφέρον άρθρο που διάβασα στο περιοδικό "Purple", το περιοδικό που εν με το Πολίτη της Κυριακής.Το άρθρο ήταν στο τεύχος της Κυριακής 27 Απριλίου και εν για τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς που παίζουν μόνο τραούδκια που τους επιβάλλει ο σταθμός.
Το άρθρο έγραψε το ο Αμίλιος Κορομίας τζιαι μπράβο του αθρώπου που έπιασε την πρωτοβουλία να γράψει για έτσι θέμα!
Κάπου στο 4/5 των σταθμών στην Κύπρο εν έτσι! Κλικκ ίτ!
Ο λός τζιαι η τέχνη πολλές φορές μπορεί να εν βαρετά κουττούτζι!
O κυπραίος παραδοσιακός ποιητάρης εν ασήκωτος και κατ' επέκταση τα πράματα που εφκήκαν κατα καιρούς εν τα φορεί ο νούς..
Όσες φορές τζυλά ο νους μου, πάντα θαυμάζω τα έργα που έμειναν στην ιστορία..
Που τα πολλά ώραια εν τζιαι τούτο:
O κυπραίος παραδοσιακός ποιητάρης εν ασήκωτος και κατ' επέκταση τα πράματα που εφκήκαν κατα καιρούς εν τα φορεί ο νούς..
Όσες φορές τζυλά ο νους μου, πάντα θαυμάζω τα έργα που έμειναν στην ιστορία..
Που τα πολλά ώραια εν τζιαι τούτο:
Αμάν! Σήμερον αναστέναξα
Τζ’ άνοιξεν μνήμαν τζ’ έφκην
σαράντα ημερών νεκρός.
Τζ’ είπεν τους: Γύρτε της νερόν
της γης τζ’ εν με χωνεύκει!
-- Μανές (Μπάλος Α)/Μιχάλης Τερλικκάς
Τι εννοεί κάποιος άμα λαλεί "εν να πάω έσσω μου"; εννοεί πως εννα πάω στο χώρο μου, εννα έβρω ζεστασιά, εννά πάω να έβρω την ηρεμία μου, πάω να ησυχάσω..
Πριν 4 χρόνια είπα να φίω που το χωρκό, ντάξει ήταν μόνο 30 λεπτά που την Λευκωσία, αλλά λόγω νυχτερινών σπουδών και φούλ-τάιμ δουλειάς καθημερινά, είπα να έρτω Λευκωσία. Ε, εμυάλινα θέμας, ήντα μπου να κάμνω έσσο; να ανεξαρτητοποιηθώ λλίο.
Εγύρεψα να αγοράσω διαμέρισμα.
Έπιαννες πριν 4 χρόνια ένα διαρούι, μία καθωσπρεπέστατη τρύπα 75-80 τετραγωνικά με μίνιμουμ 72-73χιλιάδες λίρες + ΦΠΑ σε μη κεντρικές περιοχές, μιλώ για περιοχές Αγλαντζιά, Παλουριώτισα. Υπόψη πως για να σου κάμουν οι τράπεζες δάνειο θα πρέπει να έσχιεις το 20% του δανείου στο σχέρι και να το σπονσάρεις εσύ για να σε δει ο τραπεζίτης με χαμόγελο.
Το 10% του 15% του ΦΠΑ πιάνεις το πίσω γιατί δηλώνεις ότι εν η πρώτη σου μόνιμη κατοικία και γι' αυτό βοηθά σε η κυβέρνηση.
Εννοείτε πώς το να είσαι 23 χρονών και να μπεις δάνειο 90 χιλιάδων για τα επόμενα τρακόσια πενήντα χρόνια της ζωής σου εν συζητιέται, ιδίως άμα οι γέροι σου εν βαστούν να σε βοηθήσουν και εννα προσπαθήσεις να μπεις που μόνος σου στα μπουντρούμια των τραπεζικών διυλιστηρίων.
Εν πα' να κόψεις τα τσιάρα, ποτά, φαγιά, ξενύχτια, έξω, μέσα, φίλους και εχθρούς, να κυκλοφοράς με ποδήλατο, να φορείς μεταχειρισμένα ρούχα, η δόση των 450-500 λιρών των μήνα εν φκέννει.
Γι' αυτό οι παραπάνω καταλήγουν στο ενοίκιο. Διάς 250λίρες μίνιμουμ για ένα μονάρι τζιαί κουτσοπερνάς ώσπου να κάτσει το joker. Ή βρίσκεις τζιαι συγκατοικείς.
Μια κοπελλούα, φοιτήτρια του πανεπιστημίου Κύπρου που ενοικίασε πριν κανένα χρόνο στην πολυκατοικία που νοικιάζω, πιερώνει για στούντιο διαμέρισμα 270λίρες τον μήνα. Κανονική ληστεία για τον γονιό που θέλει να σπουδάσει το βλαστάρη του!
Η απορία μου εμένα είναι, ντάξει εμείς, ελεύθεροι, τζιαι γυρεύκουμε να μείνουμε, τζιαι πατάσσουμε τες λίρες μας στο ενοίκιο τζιαι κουτσοπερνούμε. Το πρόβλημα έννε σε εμάς. Το πρόβλημα είναι στα νεαρά ζευγάρια, τί εννα κάμουν τζίνοι; Που εννα μείνουν; Έννα καταχρεωθούν να πιάσουν ένα τεράστιο δάνειο για να πιάσουν ένα δυάρι των 80 τετραγωνικών. Άτε τζιαι πιάσουν το δυάρι, αν κάμουν το ένα δωμάτιο γραφείο τζιαι το άλλο υπνοδωμάτιο, πες εννα κάμουν τζιαι ένα μωρό, τζίνο το μωρό που εννα μείνει; Άτε τζιαι στριμώξουν τζιαι το μωρό σε καμιάν γωνιά, απαγορεύεται ρητώς να μεγαλώσει, εν θα τον φορεί. Φυσικά για 2ο μωρό δε γίνεται συζήτηση.
Τώρα (πριν 5-6 μήνες που γύρεψα) τα δυάρκα εν μίνιμουμ 85 χιλιάδες λίρες +ΦΠΑ τα 80 τετραγωνικά μάξιμουμ, τζιαί ο χώρος παίζετε στην διαρρύθμιση. Αν θέλεις παραπάνω χώρο... εν θέλεις παραπάνω χώρο! Αν θέλεις παραπάνω χώρο, πάεις στες 130-140χιλιάδες λίρες.
Μετά γίνονται παράπονα για την υπογεννητικότητα που μαστίζει τον κόσμο.
Ε άμα ο κόσμος δουλεύκει μια ζωή για να πιερώνει τα δάνεια που θα του προσφέρουν μια στέγη πάνω στη κελλέ του, που ανέσεις για μωρά;
Μια καλή λύση σε τούτο ούλλο το πρόβλημα είναι να αγοράσεις για να μείνεις 2-3 χρόνια και μετά να το πουλήσεις τζιαί να φροντίσεις η τράπεζα να μεν σου βάλει "πέναλτι" λόγω της στιγμιαίας αποπληρωμής. Με τούτην την πώληση αποσκοπείς (αν είσαι τυχερός) να φκάλεις κανένα 15χίλιαρο-20χίλιαρο λίρες, θα φορολογηθείς φυσικά κανονικότατα από το κράτος για την μεγάλη σου πώληση και μετά θα σου μείνει με ένα budget το οποίο μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για να αγοράσεις κάτι μεγαλύτερο, και φυσικά ακριβέστερο. Άρα που ήσουν; Πούποτε, πάλε θα χρωστάς μια μεγάλη αναλογία των μαλλιών της τζεφαλής σου.
Ώσπου περνούν τα χρόνια οι τιμές παν πάνω.
Τζιαι όσοι μιλούν για λύση τζιαί ξέρω γω... μακάρι να βρεθεί λύση αλλά εγώ προσωπικά νομίζω εννά τους πάρει τζιαιρό ακόμα ώσπου να βρεθεί κάποια λύση τζιαι να πέσουν οι τιμές. Επίσης εν νομίζω ο κόσμος να σταματήσει να αγοράζει. Θα είναι μεν λίο πιο συγκρατημένοι αλλά θα συνεχίσουν να αγοράζουν. Ο κόσμος έσχιει ανάγκη της στέγης. Θέλει ένα τόπο να μείνει, είτε με ενοίκιο, είτε με χρέος.
Κάπου σε τούτο το θέμα ύβραν πάτημα τζιαι τα ημισκούμπρια τζιαι εγράψαν ένα τραούδιν:
Πριν 4 χρόνια είπα να φίω που το χωρκό, ντάξει ήταν μόνο 30 λεπτά που την Λευκωσία, αλλά λόγω νυχτερινών σπουδών και φούλ-τάιμ δουλειάς καθημερινά, είπα να έρτω Λευκωσία. Ε, εμυάλινα θέμας, ήντα μπου να κάμνω έσσο; να ανεξαρτητοποιηθώ λλίο.
Εγύρεψα να αγοράσω διαμέρισμα.
Έπιαννες πριν 4 χρόνια ένα διαρούι, μία καθωσπρεπέστατη τρύπα 75-80 τετραγωνικά με μίνιμουμ 72-73χιλιάδες λίρες + ΦΠΑ σε μη κεντρικές περιοχές, μιλώ για περιοχές Αγλαντζιά, Παλουριώτισα. Υπόψη πως για να σου κάμουν οι τράπεζες δάνειο θα πρέπει να έσχιεις το 20% του δανείου στο σχέρι και να το σπονσάρεις εσύ για να σε δει ο τραπεζίτης με χαμόγελο.
Το 10% του 15% του ΦΠΑ πιάνεις το πίσω γιατί δηλώνεις ότι εν η πρώτη σου μόνιμη κατοικία και γι' αυτό βοηθά σε η κυβέρνηση.
Εννοείτε πώς το να είσαι 23 χρονών και να μπεις δάνειο 90 χιλιάδων για τα επόμενα τρακόσια πενήντα χρόνια της ζωής σου εν συζητιέται, ιδίως άμα οι γέροι σου εν βαστούν να σε βοηθήσουν και εννα προσπαθήσεις να μπεις που μόνος σου στα μπουντρούμια των τραπεζικών διυλιστηρίων.
Εν πα' να κόψεις τα τσιάρα, ποτά, φαγιά, ξενύχτια, έξω, μέσα, φίλους και εχθρούς, να κυκλοφοράς με ποδήλατο, να φορείς μεταχειρισμένα ρούχα, η δόση των 450-500 λιρών των μήνα εν φκέννει.
Γι' αυτό οι παραπάνω καταλήγουν στο ενοίκιο. Διάς 250λίρες μίνιμουμ για ένα μονάρι τζιαί κουτσοπερνάς ώσπου να κάτσει το joker. Ή βρίσκεις τζιαι συγκατοικείς.
Μια κοπελλούα, φοιτήτρια του πανεπιστημίου Κύπρου που ενοικίασε πριν κανένα χρόνο στην πολυκατοικία που νοικιάζω, πιερώνει για στούντιο διαμέρισμα 270λίρες τον μήνα. Κανονική ληστεία για τον γονιό που θέλει να σπουδάσει το βλαστάρη του!
Η απορία μου εμένα είναι, ντάξει εμείς, ελεύθεροι, τζιαι γυρεύκουμε να μείνουμε, τζιαι πατάσσουμε τες λίρες μας στο ενοίκιο τζιαι κουτσοπερνούμε. Το πρόβλημα έννε σε εμάς. Το πρόβλημα είναι στα νεαρά ζευγάρια, τί εννα κάμουν τζίνοι; Που εννα μείνουν; Έννα καταχρεωθούν να πιάσουν ένα τεράστιο δάνειο για να πιάσουν ένα δυάρι των 80 τετραγωνικών. Άτε τζιαι πιάσουν το δυάρι, αν κάμουν το ένα δωμάτιο γραφείο τζιαι το άλλο υπνοδωμάτιο, πες εννα κάμουν τζιαι ένα μωρό, τζίνο το μωρό που εννα μείνει; Άτε τζιαι στριμώξουν τζιαι το μωρό σε καμιάν γωνιά, απαγορεύεται ρητώς να μεγαλώσει, εν θα τον φορεί. Φυσικά για 2ο μωρό δε γίνεται συζήτηση.
Τώρα (πριν 5-6 μήνες που γύρεψα) τα δυάρκα εν μίνιμουμ 85 χιλιάδες λίρες +ΦΠΑ τα 80 τετραγωνικά μάξιμουμ, τζιαί ο χώρος παίζετε στην διαρρύθμιση. Αν θέλεις παραπάνω χώρο... εν θέλεις παραπάνω χώρο! Αν θέλεις παραπάνω χώρο, πάεις στες 130-140χιλιάδες λίρες.
Μετά γίνονται παράπονα για την υπογεννητικότητα που μαστίζει τον κόσμο.
Ε άμα ο κόσμος δουλεύκει μια ζωή για να πιερώνει τα δάνεια που θα του προσφέρουν μια στέγη πάνω στη κελλέ του, που ανέσεις για μωρά;
Μια καλή λύση σε τούτο ούλλο το πρόβλημα είναι να αγοράσεις για να μείνεις 2-3 χρόνια και μετά να το πουλήσεις τζιαί να φροντίσεις η τράπεζα να μεν σου βάλει "πέναλτι" λόγω της στιγμιαίας αποπληρωμής. Με τούτην την πώληση αποσκοπείς (αν είσαι τυχερός) να φκάλεις κανένα 15χίλιαρο-20χίλιαρο λίρες, θα φορολογηθείς φυσικά κανονικότατα από το κράτος για την μεγάλη σου πώληση και μετά θα σου μείνει με ένα budget το οποίο μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για να αγοράσεις κάτι μεγαλύτερο, και φυσικά ακριβέστερο. Άρα που ήσουν; Πούποτε, πάλε θα χρωστάς μια μεγάλη αναλογία των μαλλιών της τζεφαλής σου.
Ώσπου περνούν τα χρόνια οι τιμές παν πάνω.
Τζιαι όσοι μιλούν για λύση τζιαί ξέρω γω... μακάρι να βρεθεί λύση αλλά εγώ προσωπικά νομίζω εννά τους πάρει τζιαιρό ακόμα ώσπου να βρεθεί κάποια λύση τζιαι να πέσουν οι τιμές. Επίσης εν νομίζω ο κόσμος να σταματήσει να αγοράζει. Θα είναι μεν λίο πιο συγκρατημένοι αλλά θα συνεχίσουν να αγοράζουν. Ο κόσμος έσχιει ανάγκη της στέγης. Θέλει ένα τόπο να μείνει, είτε με ενοίκιο, είτε με χρέος.
Κάπου σε τούτο το θέμα ύβραν πάτημα τζιαι τα ημισκούμπρια τζιαι εγράψαν ένα τραούδιν:
"...
700, 800, 900 ευρώ
τα νοίκια φιλαράκο έχουν φτάσει στο Θεό
και λες κορόιδο είμαι ή μήπως τα 'χω χάσει
να μένω με το ζόρι, σ' ένα λεβητοστάσι;
Θα τα σκάω κάθε μήνα, στο δικό μου το τσιφλίκι
και παίρνεις την απόφαση να φύγεις απ' το νοίκι
στη μπάντα έχεις δέκα χιλιάρικα ευρώ
και ξεκινάς, χα χα χα, με τούτο το ποσό
υπολογίζεις δόση 600 ευρώ
και λες με δυο μισθούς μάλλον είναι βατό
χαμογελάς και λες, επιτέλους θα επιλέξω
και βρίσκεσαι για δάνειο στη τράπεζα απ' έξω
και μπαίνεις με το ύφος, ασύλληπτου λεφτά
και σε δέκα λεπτά, χάνεις κάθε τσαμπουκά
επιτόκια σταθερά, επιτόκια κυμαινόμενα
ένα μήνα δεν πληρώνεις, σου παίρνουν και τη γκόμενα
και η δόση που υπολόγιζες, στα μέτρα σου να φέρεις
χα... καλό, τ' άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;
..."
(στίχοι: Δ. Μετζέλος / Μιθριδάτης - "Ψάξε, τρέξε να βρεις σπίτι")
Μερικές φορές σκέφτομαι αλόγιστα, κάποιες άλλες ανακαλύπτω πως μπορεί να έχω για φυλακτό μου μια κρυφή προσευχή…
FF.C – Κρυφή προσευχή
Μαρία Ρίζου (τραγούδι):
Μα κάπου στο βάθος βλέπεις ένα φως,
ρωτάς γιατί, ο δρόμος κλειστός
πίσω το τέρμα, μπροστά ο γκρεμός
γι’ αυτό διαλέγω να ζήσω εκτός.
Τι έχει γίνει ο κόσμος ψυχρός,
περνάνε οι μέρες αλλάζει ο καιρός,
και μέσα στα ίσως να ψάχνω το πώς
και η χαρά μου να ζει προσεχώς.
Τόσα χρόνια χαμένο παιχνίδι στη σκακιέρα τους πιόνια,
τόσα χρόνια περιμένω τον ήλιο να λιώσει τα χιόνια,
τόσα χρόνια ταγμένοι στο σήμερα στο τότε στο τώρα,
τόσα χρόνια να κλαίει η γη το χαμένο της χρώμα…
Εγώ είμαι στο αλλού που έχει πια χαθεί,
διαλέγω το τέλος να κάνω αρχή
θυμάμαι φωνές που γίναν σιωπή
θυμάμαι τα λόγια που άνοιγαν πληγή.
Που είναι τα όνειρα που να χουν κρυφτεί
που είναι η ελπίδα χαμένη και αυτή,
που είναι το γέλιο που είναι η ζωή,
σκόρπιες λέξεις, Κρυφή προσευχή…
Κώστας Κουρμένταλας (rap):
Στο ταξίδι της ζωής μου πάντα μόνος ναυπηγός
μ' ένα σκαρί σημαδεμένο, σταυρωμένος σαν Χριστός
πληγές αγκάθια από τα λάθη που είναι πάνω μου καρφιά
στην τελευταία προσευχή στρέφω το βλέμμα μου ψηλά
ξέρω καλά πικρό ποτήρι πως θα πρέπει να πιώ
δοκιμασίες μιας ζωής, θα φτιάχνουν πάνω μου σταυρό
και στο βάθος του μυαλού μου χαραγμένη μια ευχή
να' χω πάντα φυλαχτό μου μια κρυφή προσευχή...
Φυσικά στην Κύπρο εν θα χαθείς αλλά αφού υπάρχει γιατί να μεν το δοκιμάσουμε; Μιλώ για το GPS σύστημα στη Κύπρο, δουλεύκει ΟΚ.
Χάννει τόπους τόπους, συγχύζεται αλλά εν εντάξει.
Για μία πρώτη προσπάθεια χαρτογράφησης της Κύπρου και προσαρμογής των δρόμων σε vectors με συντεταγμένες δορυφόρου μια χαρά ένει. Έσχιει μέσα τα περισσότερα χωρκά τζιαί ξέρει τους βασικότερους δρόμους.|
Φυσικά άμμα εν κομμένη ή γειτονιά σου λόγω των έργων για το αποχετευτικό εν πρόκειται να το καταλάβει τζιαι να σε πάρει που άλλο δρόμο.
Πάνω σε τούτο έχουμε μέλλον ακόμα (τζιαι πάς το αποχετευτικό τζιαι πας το GPS).
Όποιος θέλει μπορεί να πιάσει το πρόγραμμα μαζί με τους χάρτες από εδώ:
http://rapidshare.com/files/93608340/Pocket_Navigator_7_CYPRUS.rar.html
Νιώθω ότι τούτος ο μήνας εν πολλά άρρωστος, κάτι εν πάει καλά, έσχιει πολλά δυστυχήματα, πέθανε ένας μιτσής πάλε τζιαι ένας οικογενειάρχης πάλε, κρίμας τους. Οι πολιτικοί επελλάναν τέλεια, άλλο λλίον εννα φκούν με τα σπαθκιά μέσα στην μέση της πλατείας ελευθερίας τζιαι να αρκέψουν, τζιαι μετά εννα ονομαστεί «Πλατεία Δίκαιας Εκλογής», εξηγώ…
Είπαμε μετά που πολλήν τζιαιρό να πάμε σινεμά ίσιεν ένα δραματικό έργο που εξελίσσετουν το τζιαιρό του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, «Atonement», καλό έργο, ωραίο, όπως τζιαι να έσχιει όμως, το θέμα έννε τούτο.
Μόλις εκάτσαμε τζιαι εκαρτερούσαμε να αρκέψει το έργο, τσαααακ (που λαλεί τζιαι ο Χάρρυ Κλυν) εμπλέτισεν η οθόνη όπως το blue screen των windows τζιαί… «Ακολουθεί πολιτική διαφημιση».
Τζίνην την ώρα εσκέφτηκα μα καλάν ολάν, εν αντρέπουντε τίποτε;
Πράγματι, εν αντρέπουντε, τζιαι εμείς εν μπορούμε να γλιτώσουμε με τίποτε, όπου πάμε βρίσκουν μας, άλλο λλίον να μας βάλουν που ένα μεγαφωνούι μέσα στα σπίθκια μας τζιαι να μας παίζουν διαγγέλματα μέρα νύχτα τζιαι να μέν μπορούμε να το σβήσουμε.
Εφκίκε ο Κασουλλίδης τζιαι λαλεί εννα δώκει που ένα laptop σε κάθε φοιτητή, εφκήκε ο Χριστόφιας ο άνθρωπος του λαού, τζιαι εφκίκε τζιαι ο Τάσος. Ο Τάσος! Ο Τάσος, όι μάλλον όι εν εφκήκε ο Τάσος, εφκίκε ένας καραγκιόζης ρόκολος, έδιχνεν τον σε ένα κλάπ να χορέφκει τζιαι να λαλεί «..τον είδα, είναι φοβερός, ψηφίζω Τάσο γιατί έτσι γουστάρω..», που πάμε ρε γαμώτο;
Δείτε το βίντεο δαμέ.
Τί άλλο να πούμε;
Είπαμε μετά που πολλήν τζιαιρό να πάμε σινεμά ίσιεν ένα δραματικό έργο που εξελίσσετουν το τζιαιρό του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, «Atonement», καλό έργο, ωραίο, όπως τζιαι να έσχιει όμως, το θέμα έννε τούτο.
Μόλις εκάτσαμε τζιαι εκαρτερούσαμε να αρκέψει το έργο, τσαααακ (που λαλεί τζιαι ο Χάρρυ Κλυν) εμπλέτισεν η οθόνη όπως το blue screen των windows τζιαί… «Ακολουθεί πολιτική διαφημιση».
Τζίνην την ώρα εσκέφτηκα μα καλάν ολάν, εν αντρέπουντε τίποτε;
Πράγματι, εν αντρέπουντε, τζιαι εμείς εν μπορούμε να γλιτώσουμε με τίποτε, όπου πάμε βρίσκουν μας, άλλο λλίον να μας βάλουν που ένα μεγαφωνούι μέσα στα σπίθκια μας τζιαι να μας παίζουν διαγγέλματα μέρα νύχτα τζιαι να μέν μπορούμε να το σβήσουμε.
Εφκίκε ο Κασουλλίδης τζιαι λαλεί εννα δώκει που ένα laptop σε κάθε φοιτητή, εφκήκε ο Χριστόφιας ο άνθρωπος του λαού, τζιαι εφκίκε τζιαι ο Τάσος. Ο Τάσος! Ο Τάσος, όι μάλλον όι εν εφκήκε ο Τάσος, εφκίκε ένας καραγκιόζης ρόκολος, έδιχνεν τον σε ένα κλάπ να χορέφκει τζιαι να λαλεί «..τον είδα, είναι φοβερός, ψηφίζω Τάσο γιατί έτσι γουστάρω..», που πάμε ρε γαμώτο;
Δείτε το βίντεο δαμέ.
Τί άλλο να πούμε;
Ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ του ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗ που θα σοκάρει!
Το 2004 ήταν ένας χρόνος σταθμός για την Κύπρο. Η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η απόρριψη του Σχεδίου Ανάν ήταν δύο κορυφαία γεγονότα. Τo ντοκιμαντέρ "Το Δηλητήριο", εξετάζει την πολιτική διαχείριση του Κυπριακού από τον Τάσσο Παπαδόπουλο, από την εκλογή του στο αξίωμα του προέδρου τον Φεβρουάριο του 2003, μέχρι το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004. Η έρευνα επικεντρώνεται στην επικοινωνιακή πολιορκία της ελληνοκυπριακής κοινωνίας και τη δηλητηρίασή της με το αίσθημα της φοβίας και της ανασφάλειας.
Πλησιάζουν οι προεδρικές και είπα να δημοσιεύσω ένα τραγούδι του Wyclef, από τους αγαπημένους μου παραγωγούς και ερμηνευτές.