Κάπως έτσι ξεκινούν οι κουβέντες με τους παρέες τζιαι παρέισσες μου τον τελευταίο τζιαιρό. Ούλλοι καρτερούν κάτι, καρτερούν να γίνει κάτι, καρτερούν να κάμουν κάτι τζιαι καρτερούν να έρτει μία στιγμή που έννα τους δώκει την ευκαιρία να κάμουν τζιήντο πολυπόθητο κάτι.

Έβαλα κάποιες μεταβλητές (εν αγγλιστί) στην αρχική μου την κουβέντα γιατί εν τζιήνες που αλλάσουν τζιαι όι η πρόταση, η πρόταση μεινίσκει η ίδια πολλές φορές τζιαί εν θλιβερό.

Το (variable0) εν το προσωρινό, κάτι που εν μας αρέσκει, κάτι που το κάμνουμε γιατί εν έχουμε άλλο τρόπο να επιβιώσουμε.

πχ. "...ντάξει, κάμνω τη (σερβιτόρα στο καφέ)"

Το (variable1) εν μία λύση που έχουμε στο νού μας ότι εννα μας βοηθήσει, εν κάτι που εκάμαμε ήδη τζιαί καρτερούμε να μας φκει. Εν το σκαλί που μεσα στο νου μας έχουμεν το σαν πιο γερό που το σκαλί που πατούμε τωρά τζιαί θέλουμε να πατίσουμε για να πάμε σε τζιήντο ονειρικό σκαλί πάρακατω.

πχ. "...ντάξει, κάμνω τη (σερβιτόρα στο καφέ) όσπου να δω ήντα μπου να γίνει με το (χαρτί που έστειλα στο υπουργείο ότι έχω ανάγκη τη δουλειά)"

Το (variable2) τωρά, εν τζιήνο που καρτερούμε τζιαί πως καρτερούμε, εν η αλλαγή στη ζωή μας, εν τούτο που παρακαλούμε ούλλη μέρα να γίνει για να αρκεψουμε να θωρούμε το μέλλον, δηλαδή το (variable3).

πχ. "...ντάξει, κάμνω τη (σερβιτόρα στο καφέ) όσπου να δω ήντα μπου να γίνει με το (χαρτί που έστειλα στο υπουργείο ότι έχω ανάγκη τη δουλειά) για να δώ αν θα (διοριστώ)"

Πόσες φορές ακούμε την πιό πάνω κουβέντα που φίλους τελειωμένους δασκάλους; Τα (variable0) τζιαι (variable1), αλλάσσουν για να ταιρκάζουν στη περίπτωση του καθενού. Ο σκοπός εν τζιαμέ, τζιαμέ στο (variable2), να διοριστώ, να προαχθώ, να προσληφθώ, να καταφέρω να πιερώσω τζιαί τούντο νοίτζι, να πάω ένα ταξίδι, να κάμω το δώρο, να έχω φαί τζαι πόψε στο τραπέζι, να έχω στέγη τζιαι τραπέζι.. Ούλλοι αναμένουμε, επιδιώκουμε ή θέλουμε κάτι να γίνει.

Το (variable3) εν το μέλλον, ούλλα τα πιο πάνω πρέπει να γίνουν για να πάμε πάρακάτω να συνεχίσουμε τη ζωή μας τζιαι να βάλουμε καινούργιους στόχους τζιαί τζιαινούρκα δεδομένα στα (variable0), (variable1) τζιαι (variable2).

πχ. "...ντάξει, κάμνω τη (σερβιτόρα στο καφέ) όσπου να δω ήντα μπου να γίνει με το (χαρτί που έστειλα στο υπουργείο ότι έχω ανάγκη τη δουλειά) για να δώ αν θα (διοριστώ) τζιαι να (νοικιάσουμε να φύουμε που την πεθερά μου)..."

Εν το μέλλον όπως είπα, θωρείς μπροστά βάλλεις στόχους, γυρεύκεις το πάρακατω. Κάποιοι εν το εκφράζουν αλλά σίουρα έχουν το στο πίσω μέρος του μυαλού τους. Εν μέσα στην αθρώπινη φύση να θωρείς μπροστά να θέλεις να αλλάξεις την υφιστάμενη κατάσταση σου για να πάεις σε κάτι άλλο. Τζιείνοι που εν τους κόφτει τζιαί ούτε βάλλουν το (variable3) θαυμάζω τους. Θαυμάζω το ότι έσχιεις τη δύναμη να το κάμεις αλλά εν θα μπορούσα να το έκαμνα. Θωρούν μόνο το τώρα, εν ξέρουν τι θέλουν να γίνει πάρακατω, εν βασίζουντε σε κανένα τζιαί σίουρα εν έχουν κανένα να βασίζετε πάνω τους. Το (variable3) δημιουργεί ανυπομονησία, άγχος οδηγεί σε νεύρα, άρα καλύτερα να μεν το έσχεις αλλά χωρίς τζιείνο μεινίσκεις κάπως στάσιμος. Χωρίς άλλα προβλήματα μεν αλλά ταΐζεις έτσι την υπέρτατη σου βαρεμάρα. Έτσι το θωρώ.

Που την άλλην το (variable3) εν τζιήνο που εννά ξαναξεκινήσει την διαδικασία. Όταν εκπληρώσουμε ή παραιτήσουμε  την προηγούμενη κουβέντα τότε το (variable3) εννα την ξαναρκέψει. Έννα έρτεις τζιαί εννα βάλεις τζιαινούρκα θέλω στο (variable3), τζιαινούρκα προβλήματα τζιαι τζιαινούρκα δεδομένα στα (variable0) τζιαι (variable1). Τζιαι πάει τζιαι πάει τζιαί συνεχίζεται η ζωή, δημιουργούμε θέλω, άμα τα αποκτήσουμε, θέλουμε τζιαι άλλα, είμαστε αχόρταγοι. Εμφανίζουντε προβλήματα, παλεύκουμεν το, προσπαθούμε να τα λύσουμε, αναποθκιές, έξοδα, ριάλλια. Είμαστε μαζόχες; Τούτο εν απαντιέται με ένα ναι ή ένα όι. Ο καθένας θωρεί το κομματούι του τζιαί βάλλει τα δικά του θέλω. Μπορεί τα θέλω που καρτερά ο άλλος ναν ένα φαί στο τραπέζι ή μπορεί να είναι να κατακτήσει το κόσμο.

Πέρα που τα θέλω τζαι τους στόχους, εξεκίνησα να γράφω τούτο το ποστ για τους φίλους μου αλλά τζιαί εμένα που εν είμαστε ευχαριστημένοι που κάποια πράματα της ζωής μας. Οι παραπάνω εννεν ευχαριστημένοι έτσι όπως περνά η ζωή τους, κάμνουν πράματα που εν τους αρέκσουν πέρκει καταφέρουν να παν στα πράματα που τους αρέσκουν. Εν θλιβερό όταν τούντο πράμα το προσωρινό πάει τζιαι πάει γιατί έν έσχιεις τρόπο ή εν σου φκαίνει να κάμεις τζιείνο που θέλεις. Ούλλοι καρτερούν να αλλάξει κάτι, ούλλοι θέλουν κάτι άλλο. Πρέπει να βρεθεί ο τρόπος..