Σκέφτουμε την σήμερον ημέρα ήντα ρίσκο παίρνει κάποιος φέρνοντας σε τούτον το κόσμο ένα μωρό; Ο κόσμος του παιδιού μπορεί ναν παιδικός ακόμα; ή οι έγνοιες τζιαι οι σκοτούρες των γονιών του πνίουν τζιαι το μωρό; Άκουσα ένα γονιό τες προάλλες να λαλεί του μιτσή "κρύψε, εν θέλεις τίποτε, έσχιει κρίση τωρά" τζιαι εν το ελάλεν που αστείο. Καταλαβαίνω τον γονιό, αλλά σίουρα έσχιει καλύτερους τρόπους να εξηγήσεις του μιτσή την κατάσταση. Έσχιει τζιαι αθρώπους  που προσπαθούσαν να κάμουν μωρό αλλά με την κρίση τα κουρέματα τζιαι την ανεργία αναβάλαν το για.. για πιο μετά.


Ζούμε σε ένα κόσμο που εν γεμάτο παραπόττηες τζιαι λαφαζάνηες, αθρώπους που εν έτοιμους να σου πιούν το γιαίμα, να σε φαν τζιαι να φτύσουν τα παπούτσια. Διερωτούμαι, πως μπορείς να μεγαλώσεις ένα μωρό σε τούτην την αμείλικτη κοινωνία; Τι του παρατζιέλλεις; Τι του μαθαίνεις για να μπορεί να αντεπεξέλθει σε τούτους τους τζιερούς τζιαι σε τούτην τη ζωή; Λαλείς του, γιέ μου πρέπει να μάθεις να πατάς επί πτωμάτων, να μεν δέχεσαι μούγια στο σπαθί σου, να μεν λυπάσαι κανένα τζιαι όποιον πάρει ο χάρος; Εκπαιδεύκεις το μωρό σου να πάρει την εκδίκηση που εν έπιαες ποττέ σου; Να κερδίσεις μέσω του κοπελλουθκιού σου τα πράματα που εν εκατάφερες να κερδίσεις εσύ; Να φουσκώσεις το εγώ σου; Γιατί εμείς οι τάχα μου μεγάλοι όσο τζιαι να μεν θέλουμε να το παραδεχτούμε λειτουργούμε με τούτες τες αρχές, τζιαι όσοι εν το κάμνουν μετανιώνουν το γιατί ποδοπατούν τους τα μεγάλα θηρία, πως εκαταντήσαμε έτσι; Λαλείς του μωρού σου την αλήθκεια όξα αφήνεις τον να ζει σε ένα ονειρικό κόσμο γεμάτο με wallpaper του Μίκυ Μάιους, λιβάδια με χαμογελαστές μαργαρίτες τζιαι τρενούθκια που φκάλουν βιολογικό άσπρο καπνό; α, τζιαι οδηγό που του αρέσκει η δουλειά του!

Λαλείς του την αλήθκεια, πως λειτουργεί ο κόσμος ή τρέμεις να μεν έρτει η στιγμή που θα την μάθει με τον άσχημο τρόπο. Το σχειρότερο, να μεν έρτει η μέρα που θα σου πει "ήνταμπον τούτος ο κόσμος που με έφερες;" Δυστυχώς θα συμφωνήσεις..

Νομίζω πως εμείς έχουμε διαφορετικές προκλήσεις που τους γονιούς μας, έχουμε άλλες έγνοιες, έγνοιες που στες παραπάνω εν έχουμε λόγο. Έχουμε τες γιατί πετάσσουντε μέσα στη ζωή μας τζιαι πρέπει να τες αντιμετωπίσουμε, να ζήσουμε με τούτες τζιαι να κρύφουμε. Η ζωή μας εν ελέγχετε που εμάς, εχάσαμε τον έλεγχο της, πάει βάση εντολών που πολιτικούς, δικηγόρους, μεγαλολογιστές, ανθρώπους με συμφέροντα που εν τα καταλάβουμε αλλά σε κάποια φάση αποκαλύπτουνται τζιαι ξιππάζουν μας. Πρέπει να ήμαστε σε επαγρύπνηση και εγρήγορση συνέχεια; να φοούμαστε οι μόνο την σκιά μας αλλά τζιαι εμάς τους ιδίους; πρέπει να βάλουμε τζιαι τα κοπελλούθκια μας να ζουν με τούτο τρόπο;   ..εν ηξέρω..

Η καινούργια γενιά έννα ζήσει στο κόσμο που τους στήνουμε τζιαί μπορεί να φτάσει τζιαι τον άλλο αιώνα. Πρέπει να πιάσουν τούντον κόσμο τζιαι να τον αλλάξουν γιατί οι γονείς μας απότυχαν, εμείς έχουμε παράπονα τζιαι ότι τζιαι αν κάμουμε εν αλλάζει κάτι άρα αποτύχαμε τζιαι εμείς. Θα πρέπει να τους προτρέψουμε να μεν πιάσουν τη ζωή δεδομένη, να μέννεν ακόλουθοί.. ναν δημιουργοί.. να κάμουν τη δική τους φάση, να μπορέσουν να αλλάξουν τζιαι την υφιστάμενη.. να μας παρατζιήλουν τζιαί εμάς πέρκει αλλάξουμε.